Dit blog werd geschreven door Jan Roelfs.

Het is een warme, bloedhete winteravond in Rio de Janeiro. De Olympische Spelen van 2016. Ik hoef die avond niet te werken en zit als ‘toerist’ op de perstribune voor de finale 200 meter sprint bij de vrouwen. Naast me zit de Olympisch Kampioen open water zwemmen Maarten van der Weijden . We zitten op ons puntje van de stoel. Net zoals zo’n 30 andere NOS – collega’s komen we voor Daphne Schippers. Dit moet haar eerste Olympische gouden medaille worden. Als het startschot klinkt gaan we allemaal staan. De perstribune ligt bijna aan de finishlijn. We zien Daphne vanuit de bocht naar ons toe snellen. Maar 50 meter voor de finish weet ik genoeg. Schippers redt het niet en wordt tweede. Ze is boos! Smijt haar schoenen op de sintelbaan! Ze is zwaar teleurgesteld. In een flits schiet het door me heen. Stel Schippers had die dag de lange Sudarshan Kriya gedaan in het Art of Living Centre van Rio? Stel de Sudarshan Kriya en Art of Living was een deel van haar leven?

Dit soort gedachten heb ik vaak als ik bij topsportevenementen ben. Dan beeld ik me in dat het Nederlands Elftal op een WK voor een belangrijke wedstrijd in het hotel, voordat ze de sportmaaltijd nemen en in de bus stappen, anderhalf uur ruimte maken om een lange Kriya te doen. Ik moet er vaak om glimlachen. Het lijkt een onbereikbaar ‘iets’. Van Gaal, tijdens het WK 2014 bondscoach van Oranje, van Persie, Robben, Sneijder; ze zitten allemaal in de voor ons bekende Art of Living stoeltjes en doen de lange Kriya. In de hoek van het zaaltje is er een klein altaar met twee kaarsen en de foto van Sri Sri Ravi Shankar. De Kriya wordt geleid door een van de teachers uit Rio. Na de Kriya staan de spelers op en zetten hun Art of Living stoeltjes tegen de muur en stappen dan in de bus op weg naar het stadion. Wat zou dat doen met een sportploeg? Wat zou het effect zijn? Wat zou het met de spelers zelf doen? En is dit beeld wat ik hierboven schets onbereikbaar?

In de conservatieve voetbalwereld misschien nog wel. Maar langzaam gaat de sportwereld open staan voor meditatie, ademhaling, yoga. In de topsport, waar de verschillen soms zo klein zijn tussen winst, een gouden medaille en helemaal niets winnen, gaan trainers en sporters steeds meer op zoek naar verdieping. ‘Alles moet kloppen’ , hoor je vaak sporters en trainers zeggen. Vanuit dat perspectief zou het voor topsporters juist een verademing zijn om alles voor even over te laten aan de adem. Het is ook een kwestie van tijd voordat Art of Living topsporters naar voren kan schuiven als ambassadeurs voor Art of Living. Alleen het begint bij onszelf. Bij ons vrijwilligers, het begint bij onze eigen seva. De eerste stap is om topsporters een introductie cursus te laten doen met de ervaring van een lange Kriya. En die topsporters bereiken we eigenlijk door zoveel mogelijk mensen naar de Happiness Programma te krijgen. En ergens zullen dan de zaadjes worden gepland naar de topsport en de topsporters.

Maar het is ook een kwestie van doen. Dan steek ik ook de hand in eigen boezem. Zakelijk sta ik regelmatig tegenover toptrainers en top voetballers uit de eredivisie. Op Roland Garros en Wimbledon zit ik in de perszaal tegenover Federer, Nadal, Murray, Djokovich en alle andere toptennissers. Laat ik volgend jaar eens beginnen ze een vraag te stellen over ademhaling…

Zo word ik me ook weer bewust van Art of Living en de mogelijkheden die er zijn door het doen van Seva. En dan voel ik dat topsport en Art of Living eigenlijk heel dicht bij elkaar liggen. We kunnen ons inleven met de Griekse Godin Nike, de Godin van de ‘overwinning’. Door de Amerikanen van het internationale sportmerk vertaald in ‘Just do it!’ en dat geldt voor ons allemaal!

Jan Roelfs is Studio Sport commentator bij de NOS